We leven als libertariërs niet in de vrije samenleving die we ons zouden wensen. De libertarische filosofie moet hier en nu toegepast worden. We kunnen de huidige staat niet wegdenken. We moeten derhalve kiezen voor beleid dat de implementatie van het libertarisme op de lange duur ten goede komt. Het streven is altijd om een zo vrij mogelijke gemeenschap te creëren. Dit geldt ook voor het vraagstuk van immigratie en grenzen. Libertarische pleitbezorgers van ‘open grenzen’ spannen echter het paard achter de wagen. Ze passen de regels van een vrije samenleving toe op de onvrije situatie waarin wij leven, en scheppen daarmee ruimte voor stelselmatige rechtenschendingen.
Om te beginnen is er het feit dat immigratie, in de huidige situatie, per definitie zal leiden tot kosten— al zijn het maar de kosten van de opvang der asielzoekers. Deze opvang wordt bekostigd door de staat, met geld dat onder dwang is afgenomen van individuen. Wanneer migranten teven aanspraak mogen maken op de collectieve regelingen van de verzorgingsstaat betekent dit dat er als gevolg van immigratie méér gestolen en herverdeeld zal (moeten) worden. Zoals Mencken ooit treffend heeft gezegd: “Democratie is een veiling van gestolen goederen.” Hoe kan een libertariër dat steunen?
Libertarische voorstanders van vrije immigratie in de huidige praktijk brengen, wanneer zij worden geconfronteerd met deze analyse, dikwijls te berde dat zij helemaal niet voor deze herverdeling zijn. Maar door vrije immigratie te bepleiten voordat de verzorgingsstaat is verdwenen steunen zij deze collectivistische herverdeling wel degelijk. Ook zij willen dus helers zijn van gestolen waar. Het feit dat, of zij dit nu zelf wenselijk achten of niet, de verzorgingsstaat wel degelijk bestaat kunnen de pleitbezorgers van ‘open grenzen’ niet ontkennen. Wel doen zij een poging om hun standpunt te rechtvaardigen. Deze rechtvaardiging is doorgaans tweeledig. Ten eerste wordt gewezen op het standpunt dat het beperken van immigratie óók een rechtenschending zou zijn. Ten tweede wordt gewezen op de veronderstelde economische voordelen van vrije migratie.
RECHTEN
Is het beperken van immigratie en schending van de rechten der immigranten? Wel, is het ontzeggen van toegang tot mijn erf een schending van de rechten van mensen die daar zonder mijn toestemming willen verblijven? Geenszins. Het cruciale verschil is dat immigratie naar een land valt onder de auspiciën van een territoriale monopolist, te weten de overheid. Voluntaristen zijn het erover eens dat deze overheid onterecht dat territoriale monopolie claimt, en dat alle grond idealiter in privé-bezit zou moeten zijn.
Als alle grond in privé-bezit zou moeten zijn, en ‘publieke ruimte’ eigenlijk immoreel is, kunnen we dan niet stellen dat het toelaten van immigranten in ‘België’ goed te vergelijken valt met een situatie waarin de krakers van een pand andere krakers uitnodigen om zich in dat pand te vestigen? Hoe kunnen zij dit legitiem doen, als niet-eigenaar? Enkel de rechtmatige eigenaar van grond kan bepalen wie hij op zijn erf toelaat, en onder welke voorwaarden. Derhalve zouden consequente libertariërs éérst naar de privatisering van alle grond moeten streven, en kunnen vervolgens de private eigenaren zelf bepalen wiens aanwezigheid zij daar dulden.
CULTUUR
Ten aanzien van de vermeende economische voordelen van onbeperkte immigratie: dat is een nogal schraal en eendimensionaal beeld. Immigratie zorgt voor demografische veranderingen en dus mogelijk ook voor culturele veranderingen. In het gebied dat aangeduid wordt als ‘het Westen’ heerst in relatieve zin nog het idee dat ieder individu van waarde is. Dat een individu in zijn sociale context uniek en niet inwisselbaar is.
Dat is een specifiek westers idee; in andere culturen leeft dit besef veel minder. Daar is doorgaans niet het individu de fundamentele eenheid, maar de familie, de geloofsgemeenschap of de natie. Dit is in de praktijk natuurlijk niet helemaal zwart-wit, er zijn zeker gradaties— maar in grote lijnen is dit gewoon de stand van zaken. De westerse cultuur is in vergelijking met alle andere culturen eenvoudigweg de meest individualistische cultuur. En uit die traditioneel individualistische cultuur zijn het klassiek-liberalisme en het libertarisme voortgekomen.
Wat libertariërs moeten beseffen is dat individuen per definitie cultuurdragers zijn. Om die redenen kunnen de onvermijdelijke demografische veranderingen die optreden als gevolg van immigratie óók tot culturele veranderingen leiden. Als er in België of Europa meer mensen komen wonen die een collectivistische cultuur aanhangen zal dat veranderingen teweeg brengen op niet alleen economisch gebied, maar ook op politiek, cultureel en godsdienstig vlak.
(Voor alle duidelijkheid; het is natuurlijk mogelijk dat een westerse cultuurdrager iemand uit Afrika, het Midden-Oosten of China is. Het heeft niet noodzakelijk met huidskleur of afkomst te maken. De westerse cultuur is een verzameling van ideeën. Wie die ideeën accepteert is een westerse cultuurdrager, los van zijn origine of huiskleur.)
Ten eerste zullen migranten, wanneer zij eenmaal burger worden, ook mogen stemmen. Het is bekend dat het overgrote deel van de immigranten uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika geneigd is om te stemmen op collectivistische partijen. Niet iedere migrant is collectivistischer dan het huidige Belgisch gemiddelde, maar in geval van ongebreidelde massa-immigratie zal er een grote toestroom plaatsvinden van individuen die dragers zijn van een duidelijk collectivistisch/linkse cultureel wereld- en maatschappijbeeld. Het gevolg zal per definitie het ontstaan van een meer collectivistische cultuur in België zijn— met de maatschappelijke en politieke gevolgen van dien. Is het vanuit het libertarisme gezien dan wel een wenselijk idee om significante aantallen mensen dit land binnen te halen die een collectivistische cultuur met zich meedragen?
Hier komt bij dat de eventuele politieke effecten slechts één facet van de zaak vormen. Ook collectivistische immigranten die niet stemmen, of die (nog) niet mogen stemmen, zullen puur door hun aanwezigheid, bijvoorbeeld via belangenorganisaties, invloed hebben op de cultuur. Ze zullen zich eenvoudigweg via het ‘maatschappelijk middenveld’ en via sociale druk doen gelden. Het is immers een feit dat we in een democratisch systeem leven waarin ‘rechten’ als onderhandelbaar gezien worden en waar allerlei commissies, NGO’s, belangenorganisaties—en zelfs buitenlandse organisaties als de VN, WTO, WHO et al.—een significante invloed kunnen uitoefenen over wat de Nederlandse burger wel of niet zou mogen doen, laten of zeggen.
Zelfs diegenen die niet stemmen kunnen via die weg een aanzienlijke invloed en macht uitoefenen over ons dagelijkse leven. Als individu sta je vrijwel machteloos tegen dat proces. Dit systeem creëert een klasse van geprivilegieerde ‘insiders’ die, vaak gesubsidieerd en wel, mogen debatteren in hoeverre het goed en nuttig is dat de staat onze rechten nog verder zou beperken. Tot deze kliek behoren doorgaans geen voorvechters van de vrijheid. En hoewel veel van de organisaties in kwestie slechts raadgevend zijn is het maar afwachten in hoeverre de staat het vertoog dat deze organisaties voeren als excuus en rechtvaardiging gaat aandragen om de uitbreiding van reguleringen en daarmee de macht van de staat te rechtvaardigen en verder te laten groeien. Op deze wijze zullen de (binnen- en buitenlandse) ‘belangengroepen’ van immigranten ook via niet-politieke weg een sterke invloed uit kunnen oefenen op de cultuur en de samenleving.
>De kans is reëel aanwezig dat de overblijfselen van ‘onze’ pro-individualistische en pro-vrijheid cultuur zullen verdwijnen als de cultuurdragers van de traditionele westerse cultuur in de minderheid komen. En dat proces is al gaande. Als de huidige demografische ontwikkelingen zich doorzetten is het zelfs een mathematische zekerheid dat westerse cultuurdragers over enkele decennia in Europa in de minderheid zullen zijn.
Welke conclusie kan men hieruit trekken? Logischerwijs enkel deze: dat libertarische voorstanders van open grenzen bezig zijn met een zelfmoordmissie. Zij staan toe dat de waarden die het libertarisme mogelijk maken op den duur vernietigd zullen worden. Als de Westerse cultuur verdwijnt zal ook de voedingsbodem van het libertarisme verdwijnen. De kansen op succes van het libertarisme in de toekomst staan of vallen met de culturele vanzelfsprekendheid van het primaat van het individu.
EEN VALSE VOORSTELLING VAN ZAKEN
Het hele idee van de ‘open grenzen’ is sowieso een canard. Geen enkel land en geen enkele gemeenschap wil mensen toelaten waarvan bekend is dat zij willen roven en moorden of de wetgeving zo fundamenteel veranderen dat dit nadelen voor de oorspronkelijke bewoners gaat opleveren. Er zijn dus maar héél weinig voorstanders van echt volledig ‘open grenzen’. De kwestie is niet binair; de vraag is niet ‘open of dicht’, maar hoe streng het toelatingsbeleid precies moet zijn. Door het vraagstuk als een puur ‘zwart-witte’ kwestie te portretteren bezondigen de zelfverklaarde voorstanders van zogenaamd ‘open grenzen’ zich aan een valse voorstelling van zaken.
Hier komt nog eens bij dat deze libertarische pleitbezorgers van vrije immigratie ook dikwijls doen alsof dat altijd het enige ‘echte’ libertarische standpunt is geweest, terwijl libertariërs die—in de huidige praktijk—vóór immigratiebeperkingen zijn worden afgeserveerd als zijnde étatististen of racisten, die het libertarisme ‘vervuilen’. De eerder genoemde overwegingen tonen al aan dat dit niet correct is. Hieraan kan nog worden toegevoegd dat het geen zonde is om te leven, zo goed als dat gaat, in een imperfecte situatie.
Is het libertarisch om immigratierestricties van staatswege te verdedigen? Nou, idealiter willen we helemaal niet dat de overheid bestáát. Maar die bestaat nu wel. Dus als je vandaag beroofd wordt, is het dan libertarisch om de staat te vragen de daders te pakken? Als libertariër doen wij dat liever niet, maar op dit moment zijn wij op de staat aangewezen omdat er geen libertarische alternatieven zijn. Kortom: libertariërs die bepleiten dat we doen alsof de staat er niet is gedragen zich als struisvogels. Ze zijn net zo erg als socialisten die beweren dat het libertarisme hypocriet zou zijn ‘omdat jullie ook gebruik maken van wegen die door de staat zijn aangelegd’. Er is echter gewoon geen andere keuze. We kunnen best streven naar een betere situatie, maar in de tussentijd zijn we gedwongen belasting te betalen en gebruik te maken van—bijvoorbeeld—wegen die van dat gestolen geld betaald worden.
Hetzelfde geldt voor het immigratievraagstuk. Net zoals je in de huidige situatie wilt dat de politie uitzoekt wie jouw iPhone gestolen heeft, zo willen wij dat de staat geen mensen gaat toelaten die er aan gaan bijdragen dat ons eigendom wordt afgenomen en onze vrijheid wordt beperkt. Er zijn al méér dan genoeg collectivisten in België. Wij zien die groep liever niet groter worden. Toch zal exact die onwenselijke toename het gevolg zijn van ongehinderde immigratie.
EEN REALISTISCHE AANPAK IN DE HUIDIGE SITUATIE
Het ‘open grenzen’-standpunt is libertarische zelfmoord. Je maakt het overleven van de libertarische filosofie in de nabije toekomst onmogelijk. Het is logischerwijs ook electorale zelfmoord; Wie de vrijheid een warm hart toedraagt stopt met het propageren van zgn. ‘open grenzen’ in de huidige praktijk.
Het bepleiten van een toelatingsbeleid op basis van vraag en aanbod is juist een libertarische vorm van zelfverdediging. Net zoals we niet alle goederen van de wereld importeren maar alleen die goederen waar in België vraag naar is, net zoals we niet alle kapitaal van de wereld in België importeren maar alleen het kapitaal waar in België behoefte aan is— zo zouden we alleen arbeid moeten importeren waar we in België behoefte aan hebben. Mensen die aansluiten bij de bestaande culturele normen, om conflicten over regels en afspraken te voorkomen, die het juiste opleidingsniveau hebben en die in staat zijn op economisch gebied iets bij te dragen. Dit zouden we in de praktijk kunnen brengen door de volgende stappen te implementeren als basis voor het migratiebeleid:
1] Arbeidsmigratie vindt enkel plaats op contractbasis. Zolang je werk hebt blijf je, en niet langer dan dat. Zoals in diverse landen al gebruikelijk is wordt het bedrijf dat een arbeidsmigrant inhuurt verantwoordelijk gehouden voor de aanvraag en—waar nodig—verlenging van diens verblijfsvergunning. Indien een arbeidsmigrant zijn vergunning niet op orde heeft wordt de werkgever hiervoor beboet. Dit zorgt ervoor dat administratiekosten worden uitbesteed, en motiveert werkgevers om dergelijke zaken goed in orde te houden.
2] De Belgische nationaliteit wordt uitsluitend verstrekt aan migranten die aantoonbaar hun eigen broek kunnen ophouden, en die gedurende meerdere jaren geen blijk hebben gegeven van gevaarlijke gedragskenmerken (zoals bijvoorbeeld crimineel gedrag).
3] Alle immigranten, zowel arbeidsmigranten als migranten die de Belgische nationaliteit willen verwerven, moeten toezeggen dat zij de scheiding tussen religie en staat zullen respecteren. Immigranten die agressief of vijandig gedrag vertonen (bijvoorbeeld tegen vrouwen, homoseksuelen of atheïsten) en kortom de individuele rechten van anderen niet respecteren worden ogenblikkelijk en onherroepelijk uitgezet. Het feit dat de Belgische nationaliteit uitsluitend wordt verstrekt na meerdere jaren onberispelijk gedrag maakt dit beleid mede mogelijk.
4] Er vindt géén asielopvang plaats in België/Europa. We kunnen asielopvang in ook de eigen regio faciliteren. Deze opvang in de regio wordt idealiter geregeld in internationaal verband, zodat er in samenwerking met de landen in de regio een goed georganiseerd netwerk van extraterritoriale opvanglocaties kan wordt opgezet. Tevens moeten landen in de regio worden aangesproken op hun verantwoordelijkheid in deze context.
5] Illegale migranten worden actief teruggestuurd. Geen enkele uitzondering. Indien de herkomst van een illegale migrant niet traceerbaar is zal deze persoon naar één van de extraterritoriale opvanglocaties worden gestuurd.
Een aanpak die in deze richting gaat wordt al jarenlang met succes toegepast in Nieuw-Zeeland, Canada en Australië. België en Europa zouden dit voorbeeld moeten volgen en nader moeten uitwerken. Ondertussen kunnen libertariërs zich het beste richten op het verruimen van de vrijheid in ons land. Dat zal een lange, harde weg zijn. Wanneer wij die bewandeld hebben, en er sprake is van een vrije samenleving, is het migratievraagstuk irrelevant geworden. Het al dan niet toelaten van mensen zal dan een aangelegenheid van privé-eigenaars zijn. Dat is hoe het hoort; dat is hoe wij het wensen. Maar als we in de huidige, oneigenlijke situatie toestaan dat er een grote massa collectivisten naar dit land migreert zal die situatie nimmer verwezenlijkt kunnen worden.
