Racisme is een oud zeer in Vlaanderen. De slogans van het Vlaams Blok en het huidige Vlaams Belang waren in de jaren 70 en 80 even racistisch als die van heel wat gebruikers van sociale media vandaag. Het verschil ligt in de vluchtigheid van de informatie. Daar waar dat soort vunzigheden in het verleden vooral gegeerd leesvoer was van de VB-achterban, wordt het vandaag out in the open in de mainstream toegelaten.
Daar ligt de kern van het probleem. Moeten we aanvaarden dat de internetfora de riolen zijn geworden voor wat leeft in de onderbuik van een deel van Vlaanderen? Moeten we wennen aan dat oproepen om de gaskamers weer op te starten om de 'makakken' af te maken? Kan democratie gedijen in een regio waar de tweede, derde en vierde generatie Vlamingen met exotische roots als vreemdelingen worden beschouwd? Ik denk het niet.
Wat ik zeker weet is dat er meer dan ooit nood is aan bruggenbouwers, aan een kordate aanpak van discriminatie en aan een positief inclusief verhaal. Ook het belang van een economische groei die banen creëert kan en mag niet worden onderschat. De erosie van de middenklasse zal zeer zeker littekens nalaten en de democratische waarden waar we zo trots op zijn ondermijnen. Naarmate de ongelijkheid in de maatschappij toeneemt, zal de kloof tussen burgers toenemen.
Haat met haat beantwoorden vergroot alleen maar de haat. Daarom is leiderschap essentieel. Daarom is de retoriek van Bart De Wever zo funest. En daarom voelt de oproep van Bart Somers tot kalmte en optimisme als een heerlijk zacht briesje in een hete woestijn van emoties. Kortom, we kunnen weer puin gaan ruimen.
Daar ligt de kern van het probleem. Moeten we aanvaarden dat de internetfora de riolen zijn geworden voor wat leeft in de onderbuik van een deel van Vlaanderen? Moeten we wennen aan dat oproepen om de gaskamers weer op te starten om de 'makakken' af te maken? Kan democratie gedijen in een regio waar de tweede, derde en vierde generatie Vlamingen met exotische roots als vreemdelingen worden beschouwd? Ik denk het niet.
Wat ik zeker weet is dat er meer dan ooit nood is aan bruggenbouwers, aan een kordate aanpak van discriminatie en aan een positief inclusief verhaal. Ook het belang van een economische groei die banen creëert kan en mag niet worden onderschat. De erosie van de middenklasse zal zeer zeker littekens nalaten en de democratische waarden waar we zo trots op zijn ondermijnen. Naarmate de ongelijkheid in de maatschappij toeneemt, zal de kloof tussen burgers toenemen.
Haat met haat beantwoorden vergroot alleen maar de haat. Daarom is leiderschap essentieel. Daarom is de retoriek van Bart De Wever zo funest. En daarom voelt de oproep van Bart Somers tot kalmte en optimisme als een heerlijk zacht briesje in een hete woestijn van emoties. Kortom, we kunnen weer puin gaan ruimen.