De crisis in de VS naar aanleiding van de dood van George Floyd legde een diepere crisis bloot in de Westerse beschaving. Deze breuklijn is zelfs zó fundamenteel, dat het voortbestaan als beschaving wankelt.
De frustratie rond de sociaal economische achterstand van de afro-Amerikaanse bevolking in de VS, en die van de allochtone bevolking in West-Europa, is ondanks de sociale mobiliteit van het liberalisme niet weggewerkt. Voor een radicale groep met een zeer grote aanhang ligt het probleem bij ‘structureel racisme’ en zelfs bij het kolonialisme. Dit zou hebben gezorgd dat West-Europa een grotere rijkdom wist te vergaren in de vorm van grondstoffen in o.a. Afrika. Blanke mensen zouden het voordeel hebben dat zij niet gediscrimineerd worden, met hierdoor een grotere kans op een succesvolle carrière.
Top down in plaats van bottom up
Vanuit die aanname voldoet het dus niet langer om dezelfde rechten te hebben onder elkaar. Nu moet de overheid er top down voor zorgen dat we uitkomen bij gelijkheid als het einddoel. Klassiek liberalisme stelt gelijkheid als uitgangspunt voor ieder mens: we vertrekken allen met dezelfde rechten. Modern liberalisme heeft gelijkheid als einddoel. In rechtse kringen stelt men dit streven vaak gelijk aan cultuurmarxisme: dit is een methode om een abstract ideaalbeeld via sociale constructie te realiseren. Anderzijds is de progressieve flank van de liberalen (Open VLD, de Democrats in de VS…) hoe langer hoe duidelijker in ditzelfde vaarwater gekomen.
Het spookbeeld van het kolonialisme heeft zelfs tot gevolg dat we gedwongen worden om onze eigen geschiedenis anders te bekijken. Op zich is een debat over historisch bewustzijn een goede zaak. Geschiedenis en toekomst zijn met elkaar verbonden, dus wie wil meepraten over fundamentele kwesties in de samenleving moet ook onze geschiedenis beschouwen. Nu is het geen gewoon debat over een andere kijk op de geschiedenis: de agressie hierover bereikt zelfs een zodanig hoog peil dat willekeurig verschillende beelden beklad worden. Leopold II, maar evengoed Maagd Maria en Julius Caesar of Piet Heyn moeten eraan geloven. Men kan dit afdoen als willekeurig vandalisme van enkelingen, maar dit is vooral een symptoom van de cultuurmarxistische ophitsing.
De mainstream media liegen over politiegeweld
We moeten eerst en vooral kijken naar de aannames die in dit debat worden gemaakt. Te beginnen met de aanleiding: de dood ten gevolge van politiegeweld. Het is moeilijk te ontkennen dat er in de VS een probleem is met politiegeweld. Jaarlijks sterven er in de VS zo’n duizend mensen bij een politie-interventie: dit is buitensporig in vergelijking met de rest van de wereld. Hier kan men een apart onderzoek doen naar de onderliggende oorzaken.
De aanname die in de mainstream media niet betwijfeld wordt, is of dit te maken heeft met de huidskleur van George Floyd. Cijfers zijn wat ze zijn, in de VS zijn blanke mensen tot 2 keer vaker het slachtoffer van politiegeweld dan zwarte mensen. Neem daarbij in rekening dat 52 procent van de moorden in de VS worden gepleegd door zwarten, wat aannemelijk maakt dat dit politiegeweld dus zeker niet buitensporig gericht is naar zwarten. Het is waarschijnlijk dat de agent Chauvin handelde uit persoonlijke rancune dan wel racisme.
Het taboe van België
Dan volgt het debat over de sociaal-economische achterstand. (Klassiek) liberaal gedacht heeft iedereen dezelfde rechten als vertrekpunt. Toch is het deel met een donkere huidskleur oververtegenwoordigd in de armoede en criminaliteitscijfers. Dit debat is al jarenlang taboe.
In België weigert men bijvoorbeeld cijfers bij te houden over de etnische achtergrond van gedetineerden. Als we al rekening houden met dat ongeveer de helft van onze gedetineerden een niet-Belgische nationaliteit heeft – nog niet te spreken over de tweede en derde generatie allochtonen – ligt het voor de hand dat de mensen met migratieachtergrond zwaar oververtegenwoordigd zijn.
Mainstream media opereren als bedrijfspoedel van elite & kartel
In de mainstream media is het zelfs zodanig irritant geworden dat men bij het beschrijven van daderprofielen het telkens moet houden op ‘jongeren’ waar het gaat over criminaliteit en de radicalisering van moslims. Zelfs in Nederland vraagt men reeds bij Opsporing Verzocht om wat meer autochtone Nederlanders in beeld te brengen, want anders ziet de kijker de harde realiteit onder ogen en die is niet al te rooskleurig en ook niet vleiend voor de gevestigde orde.
Deze slaafse houding van de mainstream media en politici zorgen lange tijd voor ergernis: het brengt een maatschappelijk onbehagen boven dat zich ook vertaald in een groeiend kiezerspotentieel voor rechtsere partijen. Op de vooravond van de verkiezingen zeggen mainstream-politici steeds weer dat zij rekening houden met dit signaal, echter in hun eigen elite-kliekjes worden zij uitgekotst als ze dit signaal daadwerkelijk oppakken. De dag na de verkiezingen sluiten de mainstream partijen brede coalities om zo hun sociale constructies nóg dwingender top-down te kunnen uitvoeren.
[Zeg maar gewoon: social engineering en iedereen sociaal isoleren, uit de media houden en economisch ruïneren, die daar een meer dan oppervlakkige kritiek op heeft. Dit is hoe de corrupte deugelite de macht behoudt en deze situatie valt samen met de deug-hegemonie. Einde aanvulling DNZ redactie]
Urbanus strooit met rode pillen
Zoals gezegd heeft bovenstaand proces te maken met de bubbel waarin de elite leeft. Het mooiste voorbeeld was toen komiek Urbain Servranckx, beter bekend als Urbanus, als uitzondering de pleister op de wonde legde in de TV studio van VRT. Dit was men duidelijk niet meer gewoon: iemand die durfde de aannames zelf in vraag te stellen. De dag erop verschenen de verwijten over een ‘geprivilegieerde witte man’ die ‘populistisch’ zou zijn. Het is natuurlijk wel even schrikken van een tegengestelde mening, als je het gewoon bent om enkel gelijkgezinden aan bod te laten komen!
Dan nogmaals over het politiegeweld. Volgens een aantal radicaal-linkse partijen moet er een onderzoekscommissie komen tegen politiegeweld. De realiteit is echter dat de politie zelf de situatie in verschillende grootsteden niet meer in de hand heeft: in de praktijk zijn dit no go zones. Zelfs brandweer en ambulancepersoneel moeten tegenwoordig steekwerende vesten dragen om hun job uit te oefenen. Dankzij sociale media is dit de afgelopen jaren duidelijk geworden, al proberen de mainstream media de werkelijkheid te camoufleren, te censureren en te relativeren – zij zijn immers loyaal aan het deugkartel. Zelfs de neutrale politievakbond VSOA is aan het overkoken!
Kolonisatie en industrialisatie
Nu komen we op het kolonialisme. We kunnen niet ontkennen dat er vreselijke dingen zijn gebeurd in deze tijden. Dat Leopold II veel doden op zijn geweten heeft, staat vast. We missen echter een belangrijke kanttekening. Was de situatie in West-Europa dan zoveel beter voor de geprivilegieerde ‘witte’ mens?
Het is bevorderlijk voor de realiteitszin om de film Daens nog eens te bekijken. De industrialisatie zorgde voor onmenselijke werkomstandigheden voor iedereen van gewone komaf. Het is dankzij mensen als Adolf Daens, Camille Huysmans, Hendrik De Man e.d., dat we er hier sociaal gezien op vooruit zijn gegaan, alsook door de technologische ontwikkeling van machines. Dat laatste danken wij aan wetenschappers steeds zochten naar verbeteringen.
Slavernij bestond overal
Bovendien is slavernij iets dat gedurende de hele geschiedenis bestond. Van de beschavingen van Egypte tot de Klassieke Oudheid tot in het industriële tijdperk. Wat nog meer opvalt is dat élke beschaving slavernij heeft gekend – zelfs nog het meeste in de Arabische wereld. Toch horen wij niemand klagen over de blanke slavernij van 200 jaar geleden. Het blanke schuldgevoel is er te diep ingehamerd… Dat is de grondstof waarop deze hele zwendel draait.
Dat alle vooruitgang van de laatste eeuwen te danken zou zijn aan kolonialisme is op zijn zachts gezegd betwistbaar. Helaas is nu élk symbool van onze geschiedenis verdacht. Links zal het allemaal wel weer wegrelativeren (behalve dan het blanke schuldgevoel), maar de hedendaagse Westerse mens is vervuld van ressentiment ten opzichte van de Westerse geschiedenis zelf.
Gemakzuchtig het verleden afmeten aan tegenwoordige normen
Het moreel beoordelen van het verleden met hedendaagse standaarden is bij voorbaat gevaarlijk. We herinneren ons de vorige regimes die geschiedenis hebben willen uitwissen. Het beeld van boekverbrandingen uit de jaren 30 of het vernietigen van cultureel erfgoed in Palmyra – het zijn maar enkele vergelijkingen. Naast een historisch bewustzijn dat scheefgetrokken wordt, is het vooral een manier om de links-elitaire bubbel op een vooringenomen wijze te beschermen.
Jos D’Haese (PVDA) bagatelliseert communistische terreur
De eenzijdigheid van dit proces is werkelijk verbluffend. We herinneren ons een interview met Jos D’Haese (PVDA) die na de verkiezingen werd gevraagd wat hij dacht over de gruwelijke taferelen van het communisme vorige eeuw. Zijn antwoord was letterlijk dat het hem niets kon schelen. Vervolgens staat hij wel op de eerste rij om geschiedenis te herschrijven over iets wat nog eens honderd jaar eerder is gebeurd. Spelen hier nu electorale belangen of is dit pure demagogie?
Wat vaststaat is dat men, zeg maar gewoon eerlijk de maatschappelijke bovenlaag, een morele aanname zoekt om de bubbel te beschermen. Kritiek op dit bubbel wordt onderdrukt door gewelddadige organisaties te tolereren. Zelfs op een moment van lockdown mochten er duizenden mensen gaan betogen tegen ‘institutioneel racisme’. Dat er op de spreekgestoeltes werd opgeroepen tot geweld werd zelfs niet kritisch bevraagd. Zolang dit het hogere morele doel van het deugen dient, mag men zich ten slotte alles permitteren.
De vooruitzichten zijn grimmig!
Concreet zal men dus alles doen om het eigen linksliberale wereldbeeld te beschermen of, preciezer gezegd, te immuniseren. Of hier nu een tweede golf van COVID-19 uit voorkomt; of men nu geweld pleegt tegen hulpverleners en de geschiedenis zelf misbruikt – men heeft dit morele privilege alvast. De sociale constructie zal voortgaan met Stasi-praktijken die moeten bepalen aan wie een huisbaas zijn huisje verhuurt en wie een werkgever moet aantrekken in zijn bedrijf. Dit mag niet langer de meest bekwame kandidaat zijn, hij moet de juiste huidskleur hebben.
Ondertussen moeten blanke Europeanen boeten voor hun voorouders die gezorgd hebben voor onze vooruitgang. Ten slotte waren de fabrieksarbeiders uit de negentiende eeuw reeds geprivilegieerd: onder de druk van het deugen blijkt de blanke mens de eigen historie te zijn vergeten. We mogen vooral één conclusie niet trekken: dat het liberalisme ondanks de beloofde vergroting van sociale mobiliteit is mislukt in het uitvoeren van de multiculturele samenleving.
Dit artikel is geschreven door Sidney Borkowski