Wat is het grote verschil tussen de Westerse beschaving en andere beschavingen? 2 dingen: het Westen kent een hoge mate van Vrijheid, maar is ook zeer Rationeel ingesteld.
Het Westen gaat er vanuit dat er een objectieve werkelijkheid is, die we kunnen ontdekken door experimenten en rationeel denken. Weliswaar is er ruimte voor religie, maar dan wel achter de voordeur en niet om een samenleving naar te vormen. We zoeken naar een Waarheid die voor ons allemaal geldt en op basis waarvan we tot besluiten kunnen komen waar iedereen in zich kan vinden.
Dit verklaart de immense stand van de wetenschap in het Westen en daarmee ook onze technologische vooruitgang en onze gigantische welvaart. Terwijl in andere delen van de wereld mensen elkaar nog de pan inhakken om te bepalen welke god echt bestaat, stuurt het Westen mensen naar de maan, fotograferen we zwarte gaten en kunnen we knippen in DNA.
Hyperconcurrentie tussen wetenschappers en tussen bedrijven zorgt ervoor dat we razendsnel ontdekken hoe de wereld en het universum in elkaar zitten en ook hoe we deze kennis in de praktijk kunnen toepassen. Zonder het axioma dat er een objectieve, kenbare werkelijkheid is zou dit niet lukken. Dan zou iedereen in zijn eigen god en werkelijkheid geloven, en een wereld vol stammenstrijden zou de norm zijn. In de objectieve wereld vinden we allemaal dezelfde waarheid en daarmee ook elkaar.
Iedereen die het Westen en onze kennis, welvaart en macht haat weet daarom dat we het omgekeerde moeten doen: mensen laten geloven dat er geen objectieve werkelijkheid is, of iets als ratio. Een wereld waarin we elkaar niet meer vinden maar waarin mensen, door identiteitspolitiek, zich juist weer terugtrekken in hun eigen wereld en denkbeelden. Een wereld zonder open, rationeel debat waarmee we elkaar wel kunnen vinden en begrijpen. Dit is precies wat het postmodernisme en het daaruit voortvloeiende linkse activisme doen: ratio en logica worden weggezet als “patriarchaal construct”, en emoties zijn leidend in plaats van feiten en rationeel denken.
Een rationele samenleving is een vredige samenleving. Het is ratio die ons deed afvragen of slavernij ethisch was, en die bevestigt waarom racisme dom is. Ratio zorgt voor verbinding en Vooruitgang, beiden steunpilaren voor rust en vrede. Ratio zorgt voor de ontwikkeling van de wetenschap, die ons gezonder en ouder maakt. Het zorgt ervoor dat meningsverschillen via het gesprek kunnen worden opgelost in plaats van met geweld.
Helaas kent de Ratio, net als de Vrijheid, veel vijanden. Want vaak zit de wereld niet zo in elkaar als dat je zou willen. Feiten en waarheden worden dan ontkend, en er wordt gedacht in termen van dromen en wanen. Maar helaas, hoe graag je het ook wilt, de werkelijkheid valt niet te ontwijken. Facts don’t care about feelings. Vroeg of laat komt de afrekening en word je met je neus op de feiten gedrukt. Hoe onrechtvaardig of vervelend de wereld ook in elkaar zit, je problemen worden niet kleiner door deze werkelijkheid te ontkennen. Integendeel.
In de politiek is het tijd om de Ratio een herwaardering te geven, en vooral een cultuur van rationeel denken, rationeel debatteren en oprechte waarheidsvinding te vormen en in stand te houden. Zonder Ratio zullen we als beschaving immers ten onder gaan.
