Dat collectivistisch links als term bijna een pleonasme is – voor schrijvers als Orwell en Hayek was het zelfs identiek – beseffen te weinig mensen.
Dat gaat misschien pas langzaam doordringen als ik u vertel dat collectivistisch links technisch gezien óók een ander woord is voor totalitair. Ronduit angstwekkend wordt het als u beseffen gaat hoe breed de tendensen in onze maatschappij deze politieke kant op bewegen.
De beweging richting een federale EU is niet direct verbonden met dat streven naar een groot collectief, maar dat het die zaak politiek faciliteert staat vast. Ik ga een en ander voor u in perspectief zetten.
Het engste van collectivisme is overigens dat een kleine groep pretendeert namens de grote massa te spreken, en namens hen te regeren. Het meest extreme voorbeeld daarvan is Pol Pot en zijn Khmer Rouge, die eerder collectivistisch dan marxistisch geïnspireerd waren.
Essentieel aan de herkenbaarheid van collectivisme is haar moorddadigheid. Alle oppositie wordt gesmoord met moord. Slechts het absolute collectief mag – nee moet – blijven bestaan. Daarmee wordt immers ook de pretentie van uitvoering van de wil des volks gelegitimeerd?
Herkenbaar is dat juist de meest fanatieke linksige bewegingen zich door collectivistische tendensen bijeen houden. Dat markeert ook het resterende feminisme voor wat het is:
De collectivistische attitude maakt ook in één klap duidelijk wat het probleem met clubs als Antifa is, en waarom die zo te keer gaan tegen mensen die bijvoorbeeld de viruswaanzin aanhangen:
Kwaadaardig
Waar de Antifa zich tegen keert is tegen mensen die zelfstandig denken en redeneren. Mag niet! Niet hun soort links. Komen ongelukken van, zo vinden deze verdwaasden. Dat ook deze mensen vaak van linkse politieke huize zijn? Dat kan best zijn, maar vanuit het perspectief van de Antifa-activisten niet van de juiste soort links (dat er inderdaad diverse soorten eenvoudig herkenbaar links apart te onderscheiden zijn die weinig overlap vertonen kom ik nog uitgebreider op terug als ik dit alles samenvoeg tot een groot overzicht). En niet de juiste soort links had wat betreft Antifa-aanhangers net zo goed gewoon rechts kunnen zijn.
Let wel: in de periode van ’68 had men de Viruswaanzinnigen als links beschouwd – en toen was dat ook de correcte observatie. Maar zoals collectivisme inherent links is, is individualisme als haar tegenpool qualitate qua rechts. Dat zowel Antifa als onze regering hen daarom als gevaarlijk beschouwen is een teken aan de wand van hoe ver onze regering afgedreven is. Ook onze leidende elites vinden dat de individualisering – van het volk dan, hè? – te ver is doorgeschoten.
Dat het CDA zich bij die individualisering nooit senang voelde, wortelt in de veilige collectiviteit van het christelijk geloof. Het curieuze aan een internationaal collectivisme bepleitende elitaire club als D66 is dat ze dat vooral doet voor het hoeden (als herders) van lokale bevolkingen (dat stuurt en dwingt makkelijker). Maar voor zichzelf reserveert men het recht op individualisme. Omdat ze er zelf beter mee om kunnen gaan? Ze beseffen niet eens dat ze zo redeneren, overigens. Het blijkt vooral uit hun daden.
Dom
Wat hier uitgesproken dom aan is, is de coalitie die Antifa en andere linkse groepen overal aangaan met Afrikaanse immigranten en moslims. Dit zijn groepen die vanuit een cultureel perspectief wat achtergebleven zijn (mag je zo niet noemen, maar is volstrekt legitiem feit), maar vanuit die groep het vermogen bezitten hun wensen krachtig kenbaar te maken. Kenmerkend is dat de nestgeur van collectivistisch redeneren hen aantrekkelijk maakt, terwijl de afstoting door de wel degelijk opgemerkte rechtse overtuigingen bij deze groepen wordt genegeerd. In het achterhoofd lijkt de gedachte te spelen dat deze mensen te gelegener tijd weer leiding nodig hebben, en die wil collectivistisch links dan best leveren.
Het domme is dat niemand nog beseft hoe dat in Iran door de ayatollahs werd opgelost, toen hun revolutiegenoten van de Mujahedin Khalq eisen leken te kunnen gaan stellen. Na twee jaar meedoen met de revolutie van de mullahs was het plotseling ophangen, kop er af, en binnen een paar weken was het probleem door Khomeiny opgelost.
Eindpunt
Wat veel Europese aanhangers van collectivistisch links niet beseffen (ze beseffen vaak maar weinig van hun eigen politieke denken) is dat als puntje bij paaltje komt het eindpunt van een collectivistische formatieperiode plaatsvindt als de meest rücksichtslose groep de macht in handen neemt. Dan volgen de zuiveringen. En zoals ik in de inleiding al memoreerde: het gaat dan niet langer meer om waarachtige zuiverheid in de leer., maar om meebuigen met de eisen van de grote groep – en vooral haar leiding. Mensenlevens spelen dan geen rol meer; wie een gevaar voor de eenheid van de beweging zou kunnen betekenen wordt zo snel en efficiënt mogelijk geëlimineerd.
Bron: https://verenoflood.nu/collectivistisch-links-kwaadaardig-en-dom/
