BASISDEMOCRATIE
De kranten spraken van een afrekening binnen Groen. Als lid van de politieke raad kan ik daar kort over zijn: dat klopt niet. De keuze voor onze twee ministers verliep via een democratisch proces en is een gedeelde verantwoordelijkheid van de vijftig leden van de politieke raad, niet van de voorzitter.
Even terug naar vorige week. Na bijna vijfhonderd dagen kwam er witte rook: een akkoord tussen zeven partijen die het eens werden over een project voor alle Belgen. Dit akkoord kwam er na lange en nachtelijke onderhandelingen waarin vertrouwen werd opgebouwd tussen de partijen. Er was een duidelijke trendbreuk met de voorgaande onderhandelingspogingen. Er werd inhoudelijk werk verzet door vele handen, veelal achter de schermen en zonder telkens zaken naar de pers te lekken. De inhoud en de toon van het regeerakkoord zijn positief en toekomstgericht, heel anders dan de negatieve berichten van de afgelopen maanden.
Woensdagavond werd de formatienota goedgekeurd op alle partijcongressen. Bij Groen werd de nota goedgekeurd door 98,2 procent van de leden die aanwezig waren in acht Kinepolis-zalen verspreid over heel Vlaanderen. De stemming gebeurde na een uiteenzetting en vragen gedurende zo’n tweeënhalf uur.
Daarna moesten de ministerposten nog verdeeld worden. Bij de meeste partijen gebeurt dit door de voorzitter en een kransje partijtoppers, dat is niet zo bij Groen. Daar heeft de politieke raad, een vijftigtal verkozen vrijwilligers, de uiteindelijke stem. De keuze voor de twee topministers Petra De Sutter en Tinne Van der Straeten verliep via een democratisch proces en was de gedeelde verantwoordelijkheid van de politieke raad.
Er waren meerdere kandidaten voor de twee ministerposten. De moeilijke keuze die gemaakt moest worden was een geïnformeerde en doordachte keuze. Geen afrekening van de voorzitter.
Laten we kijken naar de daden: Kristof kreeg vrijdag na zijn speech als fractieleider minutenlang applaus voor zijn speech over de regeerverklaring. Hij verdedigde met vuur het Regeerakkoord waaraan hij zelf mee geschreven heeft. Kristof is nog maar 33 jaar, en we gaan nog veel van hem horen.
Groen staat er met een sterk onderhandeld Regeerakkoord, twee topministers en een sterke fractieleider die breed vertrouwen genieten. En dat via basisdemocratie, eigenlijk kunnen we daar alleen maar trots op zijn.
Steven Vanonckelen, lid politieke raad Groen
POSITIEVE BOODSCHAP
“Als je vertrouwen hebt, hoef je niet de gehele trap te zien om de eerste stap te zetten.” Deze uitspraak van Martin Luther King lijkt me van toepassing op de nieuwe Vivaldi-regering.
Een positieve boodschap. Met vertrouwen trachten aan een andere manier aan politiek te doen, weg van gekibbel en polarisatie. Zou dit ook niet voor de journalistiek kunnen gelden?
Linda De Win bleef in Villa Politica tijdens een interview met Frank Vandenbroucke tot vervelens stoken in de hoop een verkeerde uitspraak te ontlokken. Bart Schols deed dit tijdens De afspraak op zijn beurt in een poging om Tinne Van der Straeten en Sammy Mahdi tegen mekaar uit te spelen.
Is het de taak van journalisten om conflicten te proberen uitlokken om zo nieuws te creëeren? Duiding en kritische vragen stellen zijn van een ander niveau.
Nog een voorbeeld: de ontgoocheling van Kristof Calvo werd uitgebreid in alle media uitgesmeerd. Dat hij in het parlement een speech gaf, een staatsman waardig, werd onderbelicht.
Door steeds te eenzijdig een negatief beeld af te schilderen van de politiek kiest men, hopelijk ongewild, partijdig voor de antipolitiek en werkt men zo extreemrechts in hand.
Rik Holvoet, Mortsel
