Lang leve onafhankelijkheid van kleine staten, dus ook ons Vlaanderen

Op uitnodiging van het Vlaams Belang gaf libertarier Hoppe een lezing over de economische voordelen van kleine natie-staten.

U heeft veel sympathie voor onafhankelijkheidsbewegingen wereldwijd. Waarom?

Volgens het politiek correcte denken is een verdere politieke integratie goed, terwijl desintegratie en secessie slecht is. De bureaucraten van de Europese Unie in Brussel beweren dat de economische welvaart sterk is gestegen met de toename van de politieke eenheid. In werkelijkheid zijn politieke integratie (centralisatie) en economische (markt) integratie echter twee totaal verschillende fenomenen.

Politieke integratie heeft te maken met de territoriale uitbreiding van de staatsmacht om belastingen te heffen en het reguleren van eigendom. Economische integratie is de verlenging van interpersoonlijke en interregionale verdeling van arbeid en marktdeelname. Hoe kleiner een land en zijn interne markt, des te waarschijnlijker dat er wordt gekozen voor vrijhandel.

Ik denk dat een wereld die bestaat uit tienduizenden verscheidene landen, regio's en kantons, en honderdduizenden onafhankelijke vrije steden zoals het hedendaagse Monaco, Andorra, San Marino, Liechtenstein, Hong Kong en Singapore, een wereld zou zijn van ongekende welvaart, economische groei en culturele ontplooiing.
 

Een van de meest economisch succesvolle landen is echter de Verenigde Staten, een groot land.

Ja, in feite is er geen direct verband tussen territoriale grootte en economische welvaart. Zwitserland en Albanië zijn beide kleine landen, terwijl de VS en de voormalige Sovjet Unie groot zijn. Er is echter wel een heel belangrijk indirect verband. Kleinheid draagt bij tot gematigdheid. In principe zijn alle regeringen contraproductief in het belasten en reguleren van privaateigendombezitters en marktverdieners. Een klein land heeft veel nabije buren. Indien het zijn onderdanen meer belast en reguleert dan zijn buurlanden, zal het zichzelf in het vlees snijden: velen zullen verhuizen om ergens anders te leven en te werken.

Dit is de situatie die we in middeleeuws Europa hadden toen de Lage Landen, waartoe Vlaanderen behoorde, een confederale cluster waren van semi-onafhankelijke provincies.

Inderdaad, en dit verklaart waarom middeleeuws Vlaanderen zo welvarend was. In tegenstelling tot de politieke orthodoxie van de hedendaagse Eurocraten, verklaart net het feit dat Europa een in hoge mate gedecentraliseerde machtsstructuur bezat van ontelbare onafhankelijke politieke eenheden de oorsprong van het kapitalisme - de uitbreiding van marktdeelname en economische groei - in het Westen. Het is geen toeval dat vrijheid en welvaart eerst bloeiden onder extreme politieke decentralisatie: in de Noord-Italiaanse stadstaten, in Zuid-Duitsland en in de Lage Landen.
 


U staat ongetwijfeld kritisch tegenover de pogingen om een federale Europese superstaat te creëren. Volgens de Vlaamse publicist Paul Beliën, dient tweetalig België als een model voor zo'n pan-Europese staat.

Er wordt aangenomen dat grotere politieke eenheden - en uiteindelijk een enkele wereldregering - grotere markten en dus toegenomen rijkdom met zich meebrengen. Dit is echter onwaar. Hoe groter het grondgebied, des te minder een regering geneigd zal zijn om zijn binnenlands beleid van politieke en economische vrijheid voort te zetten omdat mensen de mogelijkheid zullen verliezen om betere oorden op te zoeken.

Doorheen de volledige periode van Europese en globale eenmaking hebben we een constante en dramatische groei van regeringsmacht, belastingheffing en regulerende onteigening gezien. In het licht van sociale en economische theorie en geschiedenis kunnen er ijzersterke argumenten aangevoerd worden voor secessie.

Gedwongen integratie brengt steevast spanningen, haat en conflict met zich mee. In een conflict leidt vrijwillige scheiding tot harmonie en vrede.
In België zijn we getuige hoe gedurende 175 jaar de spanningen tussen Vlamingen en Walen enkel maar gegroeid zijn. Wat vroeger een linguïstisch en cultureel probleem was, is nu ook een sociaal-economisch conflict.

Wat alleen maar natuurlijk is. Gedwongen integratie brengt steevast spanningen, haat en conflict met zich mee. In een conflict leidt vrijwillige scheiding tot harmonie en vrede. Door afscheiding (secessie) worden de heersende binnenlandse verhoudingen vervangen door contractuele - wederzijds voordelige - buitenlandse relaties.

Eerder dan het promoten van een neerwaartse nivellering van culturen, zoals bij gedwongen integratie, stimuleert secessie een samenwerkend proces van culturele selectie en bevordering. Dit is een belangrijke les, niet alleen voor Vlaanderen en Europa, maar voor de wereld in zijn geheel.


Hans-Hermann Hoppe is professor Economie aan de Universiteit van Nevada, Las Vegas en senior fellow aan het Ludwig von Mises Instituut (Auburn, Alabama) Antwerpen.


Bron: Vlaams Belang Magazine - juli 2005.